Andrzej ma 42 lata, z żoną rozwiedział się zanim się spotkaliśmy, więc nie mam nic wspólnego z ich rozstaniem.
Andrzej nie lubi rozmawiać o byłej żonie, nie chce wspominać poprzedniego życia. Mąż zostawił żonie i dzieciom ich dom, zabierając ze sobą tylko samochód. Płaci alimenty, a także daje pieniądze na wszelkie wydatki związane z dziećmi.
Wyszliśmy za mąż rok temu i mieszkamy w moim mieszkaniu. Oboje dobrze zarabiamy, więc planujemy budować dom, ponieważ marzę o dużej rodzinie. Chciałabym mieć co najmniej dwoje dzieci, a najlepiej trójkę.
Rozumiem, że nie jesteśmy młodzi, i trzeba się pospieszyć. Ale minął już rok, a dzieci wciąż nie ma. Zaniepokoiłam się i poszłam do lekarza. Do Andrzeja nie miała pretensji, bo ma już dzieci. Natomiast ja przeszłam dokładne badania za dużą sumę pieniędzy.
Lekarze powiedzieli, że jestem całkowicie zdrowa i poprosili, aby mąż również przeszedł pewne badania. I jakie było nasze zdziwienie, gdy usłyszeliśmy diagnozę, że mój mąż nie może mieć dzieci.
Andrzej początkowo nie wierzył, ale potem wszystko potwierdziło się genetycznie. Niestety, Andrzej nie jest ojcem trojga swoich dzieci.
Dla niego to prawdziwy szok, bo żył z żoną przez 18 lat, a trójka dzieci to nie jest jedno dziecko, o którym można by mówić o przypadku.
Mąż jest tak zasmucony, że teraz mówi, że nikomu nie można ufać i nawet chce się ode mnie rozwieść, bo wie o moim marzeniu zostania matką. Ja go rozumiem i wspieram, ile w mojej mocy, przyznaję, że ta prawda również mnie bardzo zasmuciła.
Chciałabym znaleźć właściwe słowa, aby wesprzeć męża, ale nie wiem, co powiedzieć i jak się zachować w tej sytuacji.
Wiele osób dzieli się z nami swoimi historiami, aby dowiedzieć się, co inni o tym myślą. Jeśli masz swoją opinię lub sugestię dotyczącą tej historii, proszę napisz ją w komentarzach na Facebooku.
