Czasem absolutnie nie umiemy docenić naszych rodziców. Zapominamy o nich z powodu pracy, własnych potrzeb i pragnień. I za każdym razem “A, dobrze, zadzwonię później” staje się coraz bardziej powszechne. I niezauważalnie dla Ciebie wszystko się kończy. I zdajesz sobie sprawę, że czas został zmarnowany, a ty już nic z tym nie możesz zrobić.
Pewnego razu wracałem do domu z pracy i zobaczyłem sąsiada na ławce. Był przygnębiony, trzymał się za głowę i płakał. Było oczywiste, że coś mu się przytrafiło, więc zapytałem, co się stało. Opowiedział mi swoją straszną historię. Chodziło o to, że jego matka leży teraz w szpitalu, a on już nie może jej pomóc.
Wszystko zaczęło się pięć lat temu, kiedy postanowił, że matka będzie się znacznie lepiej czuła w domu opieki dla osób starszych.
Sam był dość zamożny, ale jego stanowisko wymagało od niego spędzania dużo czasu w pracy. Matka, choć jeszcze dość sprawna, miała problemy z chodzeniem, więc trzeba było dostarczać jej produkty i po prostu ją odwiedzać. Postanowiono to zrobić. I jeśli na początku syn mógł ją odwiedzać, to później robił to coraz rzadziej.
Praca stała się dla niego najważniejsza, potem spotkania z przyjaciółmi, próby nawiązania związków z kobietami i tak dalej. Okazjonalnie znajdował czas, aby ją odwiedzić, ale takie spotkania były rzadkie. Pewnego dnia ktoś zadzwonił do niego z domu i poinformował go, że jego matka jest w szpitalu i jest bardzo źle.
Mężczyzna zemdlał i pojechał do niej. Nagle poczuł wstyd za to, że zupełnie jej nie odwiedzał. I oto stoi w jej sali, podchodzi do niej i zaczyna jej słuchać. Wyznała, że od dawna jest chora i nie chciała zawracać swojemu dorosłemu synowi głowy swoimi problemami, bo ten miał dużo pracy.
Nie mówiła z wyrzutem, tylko z pewnym smutnym goryczą, że liczy na to, że dzieci spędzą więcej czasu z ojcem, nie będą go zapominać, a także bardzo jej przykro, że nie zobaczyła wnuków. Na koniec powiedziała, że rodzina to najważniejsze dla człowieka. Po tym zrobiło się jej źle, a syn pospieszył po lekarza.
Nigdy już nie odzyskała przytomności, a mężczyzna będzie musiał żyć całe życie z myślą, że stracił ten czas, który powinien był poświęcić swojej jedynej mamie. Cenić swoich rodziców, bo mają tylko jedno życie!
Wiele osób dzieli się z nami swoimi historiami, aby dowiedzieć się, co inni o tym myślą. Jeśli masz swoją opinię lub sugestię dotyczącą tej historii, proszę napisz ją w komentarzach na Facebooku.
