Moja mama jest starsza – urodziła mnie późno, mając 40 lat. Po śmierci ojca została sama w dużym domu. Sąsiedzi przyjeżdżają do wsi tylko latem, zimą udają się do miasta. A mama zostaje sama, w czterech ścianach solidnego domu, narażona na wicher zimowy. Często tu wyłączają światło, więc nawet telewizora nie można obejrzeć.
Dom został sprzedany, zabrałem mamę. Od pierwszego dnia zaczęła porządkować mieszkanie. Chodzi przez całe dnie z miotłą i ściera kurz tam, gdzie go nie ma. I do tego przyzwyczaja moją żonę.
Moja Hannusia zaczęła narzekać, że teściowa (moja mama) wyraża swoje niezadowolenie na każdym kroku: nie tak obiera ziemniaki, nie tak myje naczynia. A mnie, czyli mnie – prasuje koszule w sposób niewłaściwy.
Najpierw poprosiłem Hannę, aby nie zwracała uwagi na ten starczy kaprys, ale potem zrozumiałem: trzeba coś zrobić. Mama opiekuje się mną na każdym kroku: gotuje dania, które kochałem w dzieciństwie; sprawdza kieszenie, żeby zawsze była czysta chusteczka. A ostatni incydent mnie ostatecznie rozwścieczył.
W środku nocy (właśnie zaczęliśmy uprawiać miłość z moją żoną) mama bezczelnie wdziera się do naszej sypialni i prosi mnie o krople na bezsenność. Widzi słabo.
Po tym zdarzeniu zamontowałem zamek na drzwiach sypialni, i zaczęliśmy zamykać nasz pokój przed mamą.
Wiecie, co wymyśliła? Przyprowadziła sąsiadkę i zaczęła jej skarżyć, że syn wszystko trzyma zamknięte, nie pozwala jej jeść, a synowa jest straszną niechlujną – zapomina codziennie o wycieraniu kurzu z mebli. A moja Aneczka gotuje bardzo smacznie.
Ale plotki rozeszły się po całym domu, i pewnego dnia, gdy zasiadaliśmy do obiadu, do nas zapukali nieznajomi ludzie, pięciu mężczyzn, i przedstawili się jako członkowie komisji ds. osób starszych i niepełnosprawnych. I doszła do nich informacja, że znęcamy się nad staruszką matką. Słysząc tę rozmowę, nasza mama schowała się w swoim pokoju.
Żona i ja poprosiliśmy członków komisji, aby ocenili warunki życia naszej mamy. Wszędzie było czysto i schludnie, a na stole czekał aromatyczny obiad.
– A propos, gdzie jest mama, dlaczego nie siedzi z wami przy stole? – zapytałem.
Członkowie komisji przeszli do jej pokoju: mama leżała na łóżku i jęczała. Wyjaśniła, że źle się czuje, a dzieci nawet nie zapytały o jej stan zdrowia.
Opowiedziałem niespodziewanym gościom sytuację. Ci ludzie mnie zrozumieli i zaproponowali, żebyśmy wysłali mamę do płatnego sanatorium. Tym bardziej, że starsza pani jest uczestniczką wojny. Pod pretekstem konieczności leczenia matkę można było przekazać do tego sanatorium, a my mielibyśmy możliwość odwiedzania jej w weekendy.
Propozycja była kusząca. Tym bardziej, że pieniądze z sprzedaży domu matki były całkowicie bezpieczne.
Mama długo się opierała, ale w końcu przekonaliśmy ją, że trzeba dbać o zdrowie, i wysłaliśmy ją do sanatorium dla osób starszych i niepełnosprawnych.
To, co się potem wydarzyło, nie uwierzysz. Nasza mama zaprzyjaźniła się z mężczyzną po 70. roku życia i ogłosiła, że niedługo on i “Fiodorowicz” przeprowadzą się do nas.
I ja na bieżąco wymyśliłem informację, że sprzedajemy mieszkanie i przeprowadzamy się do stolicy. A jeśli “Fiodorowicz” ma zamiar się ożenić, to niech sobie znajdzie mieszkanie dla siebie i swojej przyszłej żony.
A tu “narzeczony” przyszedł, cały obity tatuażami, i zaczął mnie wyzywać. Łajza, że syn taki, że matki do domu nie wpuszczasz. Wyjaśniłem mu, że to mój prywatny dom, mogę z nim zrobić, co chcę. A pieniądze z sprzedaży domu matki zainwestowałem w sanatorium na jej utrzymanie.
“Żeniącego się” zaatakował mnie pięściami – ledwo go powstrzymali pracownicy sanatorium. Mama we łzach, a mało nie zemdlała.
Przez miesiąc nie odwiedzałem jej, rozgniewany sam na siebie: po co ja ją tylko przewiózłam z wsi?
Nagle dzwonią z sanatorium: twoja mama zmarła. Będziecie sami ją chować, czy powierzyć naszej służbie pogrzebowej? Skłamałem, że jestem bardzo zajęty, i ufam służbie pogrzebowej sanatorium, aby przeprowadziła ceremonię pogrzebową.
Po otrzymaniu tej wiadomości nie wiedziałem, czy mam być smutny, czy szczęśliwy?
Akurat żona trafiła do szpitala położniczego, urodził się nasz pierworodny. Więc na pogrzeb matki poszedłem sam. Pochowaliśmy ją zgodnie z chrześcijańskimi zwyczajami. “Żeniącego się” nie było ani na pogrzebie, ani na pogrzebowym obiedzie. Mówią, że ukradł coś komuś ze współpracowników sanatorium, i wysłano go za kratki.
Przepraszaj mnie, mamo, że nie schroniłem cię w swoim mieszkaniu razem z twoim “ukochanym”. Może źle postąpiłem?
A co powiecie, szanowni użytkownicy internetu?
